-
1 ucho
сущ.• ручка• слух• ухо• ушко* * *1) (uchwyt) ручка2) ucho, słuch (królika, zająca) ухо (зайца, кролика)3) anat. ucho анат. ухо4) techn. ucho техн. ухо, болт, кольцо, очко, приух, проушина, серёжка, серьга, ушкоbot. dziewanna drobnokwiatowa бот. ухо (медвежье)* * *uch|o☼ 1. мн. И. uszy, Р. uszu ухо;strzyc uszami стричь (прясть, прядать) ушами;nadstawić \uchoa (uszu) навострить (насторожить) уши; dzwoni, szumi w \uchou (w uszach) в ухе (в ушах) звенит, шумит;
2. мн. И. \uchoa/uszy, Р. uch/uszu а) ушко;\ucho igły (igielne) игольное ушко;
б) ручка ž;\uchoa kotła ручки котла; \ucho dzbana ручка кувшина;
● czapka z uszami ушанка;usta (gęba прост.) od \uchoa do \uchoa рот до ушей; (ciepło) jak w \uchou тепло как на печи;
natrzeć komuś uszu вымыть (намылить) голову кому-л., распечь кого-л.;puszczać mimo uszu пропускать мимо ушей; rżnąć od \uchoa do \uchoa лихо играть; наяривать posp.; stawać na uszach из кожи вон лезть; położyć uszy po sobie поджать хвост;słuchać jednym \uchoem (półuchem) слушать краем уха (в пол-уха); dostać (zobaczyć) \ucho od śledzia разг. остаться с носом;
ściany mają uszy погов. (и|y стен есть уши* * *c1) мн, И uszy, Р uszu у́хоstrzyc uszami — стричь (прясть, пря́дать) уша́ми
nadstawić ucha (uszu) — навостри́ть (насторожи́ть) у́ши
dzwoni, szumi w uchu (w uszach) — в у́хе (в уша́х) звени́т, шуми́т
2) мн, И ucha / uszy, Р uch / uszuа) ушко́б) ру́чка żucha kotła — ру́чки котла́
ucho dzbana — ру́чка кувши́на
•- usta od ucha do ucha
- gęba od ucha do ucha
- jak w uchu
- ciepło jak w uchu
- natrzeć komuś uszu
- puszczać mimo uszu
- rżnąć od ucha do ucha
- stawać na uszach
- położyć uszy po sobie
- słuchać jednym uchem
- słuchać jednym półuchem
- dostać ucho od śledzia
- zobaczyć ucho od śledzia
- ściany mają uszy -
2 ucho
[ухо]n, pl uszy1) вухо, вушко, ручка (np. dzbana)2) вухо, мн. вуха anat. -
3 utłuc
utłu|c\utłuckę, \utłuccze, \utłuckł, \utłucczony сов. 1. истолочь;2. отбить, отколоть;\utłuc ucho dzbana отбить ручку кувшина
* * *utłukę, utłucze, utłukł, utłuczony сов.1) истоло́чь2) отби́ть, отколо́тьutłuc ucho dzbana — отби́ть ру́чку кувши́на
-
4 dzban
m 1. (na wino, wodę) jug GB, pitcher US; (na kwiaty) vase- na stołach stały dzbany z winem there were jugs of wine on the tables2. (zawartość) jug(ful) GB, pitcher US- dzban wina a jugful of wine■ póty dzban wodę nosi, póki się ucho nie urwie przysł. the pitcher went once too often to the well przysł.* * *pitcher (BRIT), ewer* * *miGen. -a (= naczynie) pitcher, jug; (= zawartość dzbana) pitcherful, jugful; wychylić dzban wina arch. drink a pitcher l. jug of wine; póty dzban wodę nosi, póki się ucho nie urwie one can only take so much.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dzban
См. также в других словарях:
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
utrącić — dk VIa, utrącićcę, utrącićcisz, utrąć, utrącićcił, utrącićcony rzad. utrącać ndk I, utrącićam, utrącićasz, utrącićają, utrącićaj, utrącićał, utrącićany 1. «trąciwszy oddzielić coś od czegoś; odbić, odtłuc» Utrącić ucho dzbana. Figurka z utrąconym … Słownik języka polskiego
dzban — m IV, D. a, Ms. dzbannie; lm M. y «duże naczynie zwykle zwężone u góry, z jednym uchem lub z dwoma, czasem z dziobkiem, dawniej naczynie użytkowe, dziś dekoracyjne; zawartość tego naczynia» Dzban gliniany, cynowy. Dzban miodu. Dzban na wino.… … Słownik języka polskiego
dolepiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dolepiaćam, dolepiaća, dolepiaćają, dolepiaćany {{/stl 8}}– dolepić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, dolepiaćpię, dolepiaćpi, dolepiaćpiony {{/stl 8}}{{stl 7}} umocowywać coś na czymś lub przymocowywać do czegoś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
